Toast po grecku

„Γεια μας!” (dosł. „na naszą cześć”) było jednym z pierwszych zwrotów, które nauczyłam się w Grecji. Obok καλημέρα (dzień dobry) i ευχαριστώ  (dziękuję) najczęściej też był w użyciu.  Grecy nie piją więc „na zdrowie”, ale ku czci pijących. 

Zanim przyjechałam na Peloponez, z greckich alkoholi mogłam wymienić jedynie znaną wszystkim brandy Metaxę. Teraz na myśl o mocnych greckich alkoholach czuję zapach anyżowego ούζο i lekko owocowy smak τσίπουρο.

Ouzo jest chyba najbardziej znanym greckim alkoholem. Legenda głosi, że odkrycie trunku zawdzięczamy fantazji XIV-wiecznych mnichów z Athos, którzy podczas produkcji tsipouro (innego mocnego alkoholu) zaczęli dodawać anyż. Ouzo, jakie znamy obecnie, do masowej produkcji trafiło po odzyskaniu przez Greków niepodległości. Moc ouzo zależy od producenta i waha się między 38% a 50%.

Tsipouro to jeszcze jeden bardzo popularny w Grecji wysokoprocentowy alkohol. Najbardziej znanym miejscem produkcji tego winiaka na Peloponezie jest półwysep Mani. Moc tsipouro waha się między 40% a 48%, niekóre marki produkują go o smaku anyżowym. Choć proces produkcji ouzo i anyżowego tsipouro bardzo się różni, w smaku są niemal identyczne. W okolicach często odwiedzanych przez turystów można spotkać bursztynowe tsipouro – taką barwę daje leżakowanie trunku w beczkach.

Gdzie kupić?

W  każdym supermarkecie jest szeroki wybór ouzo i tsipouro. Można je nabyć w butelkach o pojemności 0,75l, 0,5l, 0,2l oraz jeszcze mniejszych. Na bazarku oraz w małych sklepach osiedlowych można znaleźć również tsipouro własnego wyrobu, jednak smak i moc może się znacznie różnić.

Gdziekolwiek się wybierzesz, łatwo spotkać regionalne odmiany ouzo lub tsipouro. Smakiem zbytnio nie będą się od siebie różnić, ale w często odwiedzanych przez turystów miejscach ceny będą znacznie wyższe, niż w supermarketach.

Jak to robią Grecy?

Ouzo podaje się z lodem lub dodatkiem niewielkiej ilość zimnej wody. Po dodaniu wody/lodu do ouzo, trunek zmienia barwę na mleczny. Ouzo raczej się nie pija w formie shotów, lecz popija przez dłuższy czas w towarzystwie przekąsek.

Tsipouro, w zależności od pory roku, pija się czyste schłodzone lub z lodem (dla ochłody), albo jako grzaniec z miodem. W barach i do przekąsek tsipouro podaje się najczęściej w małym wysokim kieliszku. Grecy uwielbiają domowe tsipouro. U każdego porządnego gospodarza znajdzie się szklaneczka do obiadu przed poobiednią drzemką.